اثر چهار نوع ماده ی بستری بر عملکرد و برخی پارامترهای رشد توت فرنگی در کشت بدون خاک

امروزه تحقیقات گسترده ­ای روی بسترهای رایج در کشت بدون خاک انجام می­ شود تا با در نظر گرفتن مسایل اقتصادی، نوع کشت و اثر این بسترها روی خصوصیات کمی و کیفی محصول، بستر مناسب هر منطقه مشخص شود. از آن­ جایی که هزینه­ ی بستر، فاکتور مهمی در هزینه­ های تولید در این نوع کشت می­ باشد، تحقیقات اخیر عمدتاً روی استفاده از بسترهای بومی با قیمت پایین می ­باشد. پژوهش حاضر در قالب طرح آزمایشی بلوک­ های کامل تصادفی با چهار بستر پرلیت، پیت نارگیل، خرده چوب و ترکیب پرلیت و خرده چوب (به نسبت وزنی 1:1) با چهار تکرار در گلخانه­ ی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1384 انجام شد. به طور کلی، گیاهان پرورش یافته در بستر پیت نارگیل بهبود پارامترهای رشد نظیر وزن تر و خشک بوته (گرم در بوته)، شاخص کلروفیل و تعداد برگ (عدد در بوته) را از خود نشان دادند، در حالی­ که بستر پرلیت موجب افزایش عملکرد (گرم در بوته) و تعداد میوه (عدد در بوته) گردید که از لحاظ آماری اختلاف معنی­ داری با بستر خرده چوب نداشت و حتی بستر خرده چوب موجب افزایش مواد جامد محلول (TSS) نیز گردید. از طرف دیگر، بستر مخلوط خرده چوب و پرلیت عملکرد مطلوبی از نظر رشد رویشی و زایشی از خود نشان نداد.